هوا سرد بود، خيلي سردتر از اونى كه تو دومين ماه بهار بشه باور كرد. . . . يقه پالتوشو بالا كشيد تا از گزند باد سرد در امان باشه، اين موقع سال، اونم وسط هفته، كمتر كسى به اين منطقه ميومد...فقط صداى دريا بود و مرغاى دريايى... .باخودش فكر كرد،بچه كه بود چقدر دريا و ساحل رو دوست داشت . . . . هميشه شبى كه قرار بود فرداش برن شمال، تا صبح نميخوابيد و خداخدا ميكرد تا زودتر صبح بشه . . . ولي حالا چى، يه جورايى مجبور شده بود از تهران فرار كنه . . . ديگه تحمل برخورد با مشكلات ريز و درشتو نداشت. احساس ميكرد خسته تر از اونيه كه بتونه برگرده . . . چند قدمى به سمت دريا رفت . . . زير لب زمزمه كرد : چه بزرگ و باشكوهه اين دريا! . . . كاش ميشد براى هميشه كنارش باشم . . . چه پرغرورن اين موجها....كاش ميشد... .چند قدم ديگر به سمت دريابرداشت.... مجذوب شده بود . . . فكر كرد بايد جزئى ازدريا شد . . . بايد گذشت از اين همه دردسر وعذاب، اين همه رنج وسختى ...بايد جزئى از دريا شد... تو همين افكار بود كه پاش به چيزى گير كرد. كمي تلوتلو خورد و نگاهى به پايين انداخت. يك شاخه اى بريده شده بود. شاخه اى كه معلوم نبود با كدوم دست بيرحمى كنده شده . . . با خودش گفت: اين شاخه هم مثل من نااميد و بى هدفه! اين شاخه هم به ٓاخر خط رسيده . ...
ولي يه دفعه چيز جالبى توجهش رو جلب كرد. يك جاى شاخه با بقيه ى قسمتها فرق ميكرد . . . مثل اينكه رنگش عوض شده بود! بيشتر دقت كرد و متوجه شد كه روي يك قسمت از شاخه جوانه هایى در حال رويش است . . . باور كردنش مشكل بود . . . چطور ممكنه يك شاخه ى شكسته و رها شده قدرت رويش داشته باشه؟! ديگه سردش نبود . . . احساس ميكرد كه چيز تازه ای درونش شعله ور شده چيزى كه مدتها بود فراموش كرده بود، پالتو را از تنش درٓاورد و به طرفى پرت كرد و به سمت كلبه اش دويد...
مهدی ارام فر
نظرات شما عزیزان:
|
خبرنامه وب سایت:
نویسنده: 
تبادل لینک هوشمند